Het HNS-Verdrag 2010

Het HNS-Verdrag 2010 en het HNS-Fonds

Het Internationaal Verdrag inzake aansprakelijkheid en vergoeding voor schade in samenhang met het vervoer over zee van gevaarlijke en schadelijke stoffen (het HNS-Verdrag 2010) is bedoeld om de bescherming van slachtoffers en het milieu te verzekeren bij schade in verband met het vervoer van schadelijke stoffen over zee.

Al enkele jaren bereidt DG Scheepvaart van de FOD Mobiliteit en Vervoer de goedkeuring van het HNS-Verdrag 2010 voor. De FOD Mobiliteit en Vervoer voert gesprekken met Nederland en Duitsland om samen een “level playing field” (een gelijk speelveld) uit te werken.

Het Verdrag kan worden toegepast als minstens twaalf landen het hebben geratificeerd. Momenteel hebben acht landen het Verdrag goedgekeurd: het is dus nog niet in werking getreden. 

Het HNS-Verdrag 2010 richt een HNS-Fonds op om schadevergoeding te voorzien wanneer de schade meer kost dan wat de scheepseigenaar via zijn verplichte verzekering kan betalen. Het HNS-Fonds wordt gefinancierd door ontvangers van HNS goederen, op basis van een minimum aantal ontvangen ton per jaar. 

Wat zijn HNS goederen ?

HNS goederen (Hazardous and Noxious Substances) zijn gevaarlijke en schadelijke stoffen vervoerd over zee. Een volledige lijst van de goederen is te vinden via de link (https://www.hnsconvention.org/hns-finder/).

Wat betekenen de nieuwe verplichtingen onder het HNS-Verdrag 2010 voor bedrijven die HNS goederen fysiek ontvangen na vervoer op zee?

Bedrijven die fysiek HNS goederen lossen van een zeeschip worden overeenkomstig het HNS-Verdrag 2010 ‘fysieke ontvangers’ genoemd. Sinds 2022 hebben de fysieke ontvangers de wettelijke verplichting om de hoeveelheden ontvangen HNS goederen boven een bepaalde drempelwaarde jaarlijks aan de Scheepvaartcontrole aan te geven. Die aangifte moet gebeuren met het formulier 'Physical'.

Voor sommige of alle goederen treedt de fysieke ontvanger op als agent voor een ander bedrijf dat overeenkomstig het HNS-Verdrag 2010  de ‘eindgebruiker’ of ‘principal receiver’ wordt genoemd.

Wat betekenen de nieuwe verplichtingen onder het HNS-Verdrag 2010 voor bedrijven die HNS goederen ontvangen als eindgebruiker (principal receiver)?

Eindgebruikers zijn de personen of bedrijven die HNS goederen gebruiken in hun activiteiten. Eindgebruikers zijn de eindbestemming van de goederen na zeevervoer.

Eindgebruikers moeten het formulier ‘Principal’ invullen.

Wat is een HNS-staat ?

Dit is een land dat het HNS-Verdrag al heeft geratificeerd of het tegelijkertijd met België zal ratificeren : Nederland, Duitsland, Frankrijk, Canada, Denemarken, Zuid-Afrika, Turkije, Noorwegen, Slowakije.

Wat zijn de gevolgen voor ontvangers vóór de inwerkingtreding van het Verdrag ?

Tot de inwerkingtreding van het Verdrag wordt er geen financiële bijdrage tot het HNS-Fonds geëist.

Hoe geeft een ontvanger de hoeveelheden aan de Scheepvaartcontrole aan ?

Ontvangers van HNS goederen zijn verplicht jaarlijks de ontvangen hoeveelheden HNS goederen aan te geven aan de Scheepvaartcontrole.

• Fysieke ontvangers moeten daarvoor het formulier ‘Physical’ invullen.
  De fysieke ontvanger kan op dit formulier ook de eindgebruiker(s) vermelden maar enkel als het gaat om een eindgebruiker die in een HNS-staat (zie hoger) gevestigd is.
   
• Eindgebruikers die in België gevestigd zijn moeten het formulier ‘Principal’ invullen.

Alle formulieren met de gegevens voor het jaar 2023 moeten vóór 15 maart 2024 bij de Scheepvaartcontrole ingediend worden via dgmar.reg@mobilit.fgov.be

Hebt u nog vragen?

Contact & info : dgmar.reg@mobilit.fgov.be

Wettelijke basis :

Belgisch Scheepvaartwetboek, artikelen 2.7.3.30 en 2.7.3.31

Koninklijk besluit van 15 juli 2020 inzake milieuvriendelijke scheepvaart, artikelen 2.1.16 tot 2.1.21